یه شب یه زائو داشتیم که میگفت از شاگردان آقای صمدی املی بوده.

از اولی که اومد و بستری شد آروم و مطمئن بود و هیچ استرسی نداشت . خیلی برام جالب بود که سیر زایمانش چطور میگذره .
چون بچه ی خوبی بود تصمیم گرفتم بهش کمک کنم که خوب و راحت و زود زایمان کنه .

البته من در مورد همه ی مریضام اینطوری هستم ها . فکر نکنین که فقط به یه سری خاص کمک میکنیم ولی وقتی یه خانومی خودش مشتاق باشه ، ماما هم ترقیب میشه که کمکش کنه

رفتم که براش سنتو و به قول عامیانه امپول زور بزنم که در کمال نا باوری همه گفت که میخوام بدون هیچ دارویی زایمان کنم.
از قدرت و شجاعتش خیلی خوشم اومد .وتصمیم قطع گرفتم که حسابی کمکش کنم .

بهش سرم وصل نکردم ولی باید رگ میگرفتم .از تخت اوردمش پایین و گفتم قدم بزنه .
یه سری راهای کاهش درد و .. رو براش گفتم .
هر چند وقت فقط رو تخت میخوابید که صدای قلب بچشو گوش کنم یا معاینش کنم .
از امپول و سرم و ... هیچ خبری نبود .

وقتی قدم میزد ذکر میگفت و یه واکمن هم همراهش بود که یه چیزایی گوش میداد.
خیلی زود پیشرفت کرد و بردیمش برای زایمان .
باورتون میشه صداش هم در نیومد . و این صدای گریه ی دختر کوچولوی خوشگلش بود که تمام زایشگاهو پر کرده بود.

هنوز بند ناف رو نبریده بودم که بچه رو گذاشتم رو شکمش . هیجان زده بود و همش خدارو شکر میکرد .

ازم خواست که واکمنو بذارم کنار گوش دخترش . منم این کارو کردم .
روشنش که کردم دیدم صدای اذان و اقامه هست . صدای اذان اونم اول صبح اونم تو زایشگاه ، اشک همه رو در اورده بود .
....

این ماجرا خیلی روهمکارام تاثیر گذاشته بود و مدتها سر زبونها بود